Laat Me Niet Alleen

Around two weeks ago i started to think of this song, Ne Me Quitte Pas. Written and sung by Jacques Brel. I didn’t know it was written by him, but yes, it was. I didn’t know the Dutch version of this song, i didn’t even know it existed.

I did always enjoy the French version. But my knowledge of French is rather poor, so i didn’t get much further than the title. When i searched for a Dutch version a week ago, and found it, the first times i read it while listening to Jacques Brel himself i was swept away with tears. I also found a version sung by the Dutch singer Liesbeth List, which i do love.

In a 1966 interview, Brel said that “Ne me quitte pas” was not a love song, but rather “a hymn to the cowardice of men”, and the degree to which they were willing to humiliate themselves. He knew, he said, that it would give pleasure to women who assumed it was a love song, and he understood that.

The cowardice of men.

I fell in love several times, when i was young, in my late teens and twenties. Thinking back, i don’t think i ever really fell in love. I mean, i never got to know the men i fell in love with. They all said a clear no to me. Yes, i did ask. It never went beyond an infatuation. I did develop a bit more taste when i got older. But still, a no. Never a yes.

So i don’t know anything about love from my own experience. I have thought about it many times. Dreamed about it. Fantasized about it. I am curious. But also a bit scared. I do like being by myself.

Well, anyway, i do enjoy this song. Especially in Dutch. I do hope you’ll enjoy it too.

Laat Me Niet Alleen
Laat me niet alleen
Toe vergeet de strijd
Toe vergeet de nijd
Laat me niet alleen
En die domme tijd
Vol van misverstand
Ach vergeet hem, want
‘T Was verspilde tijd
Hoe vaak hebben wij
Met een snijdend woord
Ons geluk vermoord
Kom dat is voorbij
Laat me niet alleen
Laat me niet alleen
Laat me niet alleen
Laat me niet alleen

Lief, ik zoek voor jou
In ‘t stof van de wegen
De paarlen van regen
De paarlen van dauw
Ik zal al mijn leven
Werken zonder rust
Om jou licht en lust
Goud en goed te geven
Ik sticht een gebied
Waar de liefde troont
Waar de liefde loont
Waar jouw wil geschiedt
Laat me niet alleen
Laat me niet alleen
Laat me niet alleen
Laat me niet alleen

Laat me niet alleen
Ik bedenk voor jou
Woorden rood en blauw
Taal voor jou alleen
En met warme mond
Zeggen wij elkaar:
Eens was er een paar
Dat zichzelf weer vond
Ook vertel ik jou
Van een jong vrouw die stierf
Van nostalgie
Hunkerend naar jou
Laat me niet alleen
Laat me niet alleen
Laat me niet alleen
Laat me niet alleen

Want uit een vulkaan
Die was uitgeblust
Breekt zich na wat rust
Toch het vuur weer baan
En op oude grond
Ziet men vaak het graan
Heel wat hoger staan
Dan op verse grond
Het wit mint het zwart
Zwakheid mint de kracht
Daglicht mint de nacht
Mijn hart mint jouw hart
Laat me niet alleen
Laat me niet alleen
Laat me niet alleen
Laat me niet alleen

Laat me niet alleen
Nee ik huil niet meer
Nee ik spreek niet meer
Want ik wil alleen
Horen hoe je praat
Kijken hoe je lacht
Weten hoe je zacht
Door de kamer gaat
Nee ik vraag niet meer
‘K Wil je schaduw zijn
‘K Wil je voetstap zijn
‘K wil je adem zijn
Laat me niet alleen
Laat me niet alleen
Laat me niet alleen
Laat me niet alleen